Tatuaże w Japonii

Było już o tatuażach w Korei i post ten otrzymał dość dużo komentarzy, co bardzo mnie ucieszyło. Wiem, że interesują Was kulturalne tematy, związane głównie z życiem w krajach Azji, więc postaram się o tym pisać częściej, ale zrozumcie- szkoła, praca, sen też są czasem ważne ;)

Na zachodzie znajdziemy naprawdę dużo inspiracji wschodem, a co za tym idzie, spotkamy mnóstwo tatuaży ze smokami, tradycyjnym japońskim i chińskim malarstwem, oraz bardzo popularnymi "krzaczkami". Bez względu na to, jak piękny będzie nasz tatuaż, albo jak bardzo będzie nawiązywać do Azji, w Japonii zawsze zyska jedynie negatywne komentarze. Jest to w Japonii jeszcze gorzej postrzegane niż w Korei, a więc nawet najmniejszy tatuaż w zupełnie niewidocznym miejscu jest w stanie zdyskwalifikować nas w hotelu,na basenie, w restauracji czy innym miejscu publicznym, o pracy już nie wspominając.

dzieło Horiyoshi'ego

Dlaczego jest to tak odbierane? Tatuaże każdemu Japończykowi kojarzą się tylko z jednym- z yakuzą, czyli japońską mafią, odpowiedzialną głównie  za sprzedaż narkotyków, prostytucję, kradzieże, napady itp- każdy w Japonii o tym wie, a każda wzmianka o tym gangu przestępczym wywołuje strach. Więc jeśli typowy Japończyk zobaczy osobę z tatuażem "rękawem", lub innym równie widocznym, automatycznie zakwalifikuje go jako jednego z członków gangu, kryminalistę świata podziemnego. Dodatkowo, w erze Edo, ówcześni przestępcy byli karani za pomocą tatuaży, co bynajmniej nie poprawia ich wizerunku w japońskiej kulturze. Już w okresie Meiji, czyli od 1872 aż do początku XX wieku, takie ozdabianie ciała zaczynało stawać się nielegalne,

Japoński tatuaż autorstwa Horiyoshi'ego III

Dodatkowo, w 1939 wielu Japończyków zostało wcielonych do armii- ci z tatuażami jednak zazwyczaj byli wydalani, gdyż uważano, że mają problemy z zachowaniem i posłuszeństwem. Rząd postanowił zabronić tatuaży, a ówcześni tatuażyści musieli pracować "pod ziemią". Mimo, że po II wojnie światowej ta sztuka została ponownie zaakceptowana i legalna, wielu mistrzów tatuażu do dzisiaj woli pracować prywatnie, nie obnosząc się ze swoją profesją.

Horiyoshi III

Mimo tak wielkiej cenzury i zakazu posiadania tatuaży w miejscach publicznych, istnieją japońscy, popularni i znani mistrzowie fachu, których prace doceniane są na całym świecie i którzy walczą o to, aby trochę złagodzić w Kraju Kwitnącej Wiśni wizerunek wytatuowanych osób. Do jednych z największych mistrzów "dziarania" należy Horiyoshi III. Mężczyzna przyznaje, że miał kryminalną przeszłość, ale z miłości do tatuowania wkroczył na dobrą drogę i całkowicie poświęcił się pracy. Jego dzieła, szczegółowe, piękne i tradycyjne są naprawdę szanowane na świecie, a aby wykończyć niektóre obrazy na ciele, Horiyoshi potrzebuje nawet kilku lat- myślę, że warto tyle poczekać, bo- bez względu na to, czy ktoś jest fanem tatuaży, czy tez nie- jego sztuka zapiera dech w piersiach. Mężczyzna specjalizuje się szczególnie w obrazach, które pokrywają całe ciało.

Istnieje także dość znacząca różnica, pomiędzy "zachodnimi" tatuażami, nazywanymi youbori, i japońskimi wabori. Nie tylko różnią się wykonaniem i technikami wykonania, ale przede wszystkim wzorem, wielkością i gamą kolorów.
Warto także wspomnieć o prawnych aspektach posiadania tatuażu w Japonii, bo zdecydowanie różnią się od naszych: po pierwsze, aby wytatuować kogoś, trzeba mieć specjalną licencję i doświadczenie medyczne... no i nie można tatuować (pod groźbą kary) osób młodszych niż 20 lat, bo jest to nielegalne.

_______________________________
źródła: http://www.vanishingtattoo.com/tattoo_museum/chinese_japanese_tattoos.html, http://japandailypress.com/the-view-of-tattoos-in-japanese-society-295623/, https://www.tsunagujapan.com/17-facts-you-probably-didnt-know-about-tattoos-in-japan/, zdjęcia: grafika google