Mitologia Korei: Szamanizm i koreańskie duchy

Na początek szybko wyjaśnię, czym jest szamanizm: według wikipedii, jest to zespół wierzeń i praktyk opierających swe pojmowanie relacji świata namacalnego od świata duchowego na fundamentalnej roli szamana jako osoby zdolnej do podróży w zaświaty dla dobra wspólnoty lub jej członków. W Korei jest to nurt zakorzeniony na terenach półwyspu już w epoce paleolitu (100 000p.n.e- 20 000 p.n.e) dotyczący różnorodnych obrzędów  i tańców, mających za zadanie oddać cześć bogom.
Szamani często mieli też rolę "uzdrawiaczy". Koreański szmanizm ma wiele elementów wspólnych z szamanizmem ludów ałtajskich.

Podobnie jak starożytni Grecy czy Rzymianie, Koreańczycy za najważniejsze bóstwa uważali Niebo, mianując je Hananim, a także czcili bóstwa słońca, gwiazd i księżyca, ziemi i gór. Oczywiście, aby zapewnić sobie powodzenie w życiu codziennym i nie narażać się na ich gniew, należało składać im ofiary- najbardziej należały się wędrującym duszom zmarłych (jak można się domyślić, kult przodków jest bardzo ważną częścią azjatyckiej kultury). Obecnie w Korei możemy spotkać głównie szamanki (nundang) lub ślepych wróżbitów (phansu).
Nie każdy ma predyspozycję, aby stać się jednym z nich, dlatego, wg tradycji, każdy szaman i szamanka są wyjątkowi- ich "talent" do wykonywania tego oryginalnego zawodu wyłania się wtedy, kiedy dana osoba ma specyficzne sny lub halucynacje.

Na początku swojej kariery, świeżo upieczona kandydatka na szamankę musi wejść w posiadanie mistycznego sprzętu tj. zakrzywionego miecza (woldo), zwierciadła (mjongdo) oraz specjalnego bębna (dzanggo). Kiedy już uda jej się zdobyć wszystkie konieczne rekwizyty, jest gotowa, aby przejść przez tzw. obrzęd inicjacji, który polega na przywoływaniu dusz, a także otrzymaniu swojego osobistego ducha, którego zadaniem  jest ochrona szamanki i sprawowanie nad nią opieki (momdzu).

A czym zajmują się koreańscy szamani? Mniej więcej tym, co europejscy egzorcyści- wypędzaniem złych duchów (dzapkwi), sprowadzaniem deszczu, aby plony były obfite i dziękowaniem za zbiory i wszelkiego rodzaju powodzenia. Nie myślmy sobie jednak, że jest to praca mobilna! Co to, to nie. Obrzędy mogą być wykonywane tylko w specjalnie do tego przystosowanych miejscach, do których należą drzewa duchów (tongsin- namu), albo skały duchów (tongsin- pawi). Przebiegają one wg kolejności ustalonej przed wiekami.


Może trudno w to uwierzyć, ale szamanizm wciąż jest kultywowany. Jak można się spodziewać, tradycja zanika wśród młodego pokolenia, które jest otwarte na zachodni świat, ale starsi nadal czasem korzystają z usług szamanów.
Przykładowo, w 1960r w Korei było zarejestrowanych 21 932 szamanek, a 6 lat później liczba ta wzrosła do 63 tys. Oczywiście statystyki odnoszą się tylko do Korei Południowej- na północnej części półwyspu wszelkie oznaki wierzeń ludowych zostały skutecznie zniszczone.

Wyznawcy szamanizmu wierzą, że wszelkie zjawiska natury mają swoje duchy, które należy czcić. Podobnie jak w mitologii Greckiej, także i tutaj świat składa się z trzech pięter: na piętrze niebieskim znajdują się dobre duchy i bogowie, na piętrze ziemskim ludzie, a pod ziemią- złe duchy.
Dodatkowo szamani, mogący się komunikować z zaświatami i istotami znajdującymi się na każdym piętrze uważają, że człowiek także składa się z trzech elementów: życia, ciała i duszy. Także w tej kulturze mówi się, że tylko ludzka dusza jest nieśmiertelna.

Wiele osób określa koreański szamanizm jako kult demonów- niekoniecznie złych, ale zazwyczaj mściwych i kapryśnych - właśnie dlatego odprawia się obrzędy, aby zapewnić sobie ich przychylność.


Dziękuję za przeczytanie posta :)
Mam nadzieję, że temat chociaż trochę Was zaciekawił ^^ Proszę o komentarze!